αδάγκαστος

-η, -ο

1. αυτός που δεν δαγκώθηκε, ο αδάγκωτος

2. (για τράγους και κριούς) αυτός που δεν τού δάγκωσαν τον σπερματίτη λώρο για να τόν ευνουχίσουν, που δεν υποβλήθηκε σε ευνουχισμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερητ. + *δαγκαστός < δαγκάνω].